Koniec Urlopu

Przez jakiś czas nie było mnie tutaj, zatem dobry wieczór.

Wpis niniejszy dedykuję wszystkim powracającym z dwutygodniowych urlopów do swoich kołchozów, łagrów i obozów pracy (nie)przymusowej.

Ostry, nieprzyjemny dla ucha dźwięk rozrywający błogą ciszę kończącej się nocy wyrywa mnie z objęć Morfeusza, akurat w momencie gdy w krainie sennych marzeń byłem bliski zdobycia mojej wielkiej i jedynej miłości, która czas temu jakiś wyjechała była z tego chorego kraju zostawiając mnie samego. Machinalnie spoglądam na nocną szafkę. Czerwone cyferki wyświetlacza wskazują radośnie godzinę 4-38. Po kilku trwających całą wieczność minutach udaje mi się zebrać myśli i zrozumieć, że mamy trzeci dzień września bieżącego roku, a urlop rozpoczęty czternastego sierpnia właśnie dobiegł końca. Przepełniony nienawiścią do całego świata wstaję z łóżka naciągam spodnie, koszulę. Na wpół śpiąc jeszcze zalewam wrzątkiem kawę i zapalam papierosa. Wzdycham ciężko z nadzieją, że świat się skończy zanim wybije 5-10 – po raz kolejny przeżywam rozczarowanie. Wychodzę z mieszkania zamknąwszy uprzednio drzwi. Słońce po raz n-ty zaczyna swój żałosny spektakl, tak skompromitowany przez malarzy, poetów i innych artystów maści wszelakiej. Wlokę się osiedlową uliczką z zapadniętą kostką brukową na chodniku. W podmiejskim parku zbierają się pierwsi amatorzy tanich win, oczekujący na otwarcie Biedronki. Mijam jeszcze ruinę jakiegoś starego domu, który już dawno miał być rozebrany, ale miastu zabrakło pieniędzy i stoi tak  czwarty czy piąty rok dając schronienie szczurom i innym gryzoniom, a jednocześnie strasząc przechodniów. Na ogrodzeniu z pordzewiałej blachy falistej widnieje napis który powinien być mottem tej nadwiślańskiej krainy dobrobytu ”Będzie dobrze, ale nie tu”. Po kilku minutach możliwie powolnego spaceru na horyzoncie pojawiają się trzy dymiące kominy. Staję przed bramą, jeszcze obowiązkowe w obecnych czasach mierzenie temperatury i przez oszklone drzwi wchodzę na korytarz. Huk wdziera mi się do uszu, a charakterystyczny smród uderza w nozdrza. Podczas absencji moją szafkę z ubraniami jakiś wizjoner opatrzył napisem ”dożywocie” (niech sobie marzy dalej). Przebieram się w ohydny niebieski uniform, zakładam okulary ochronne czapkę i gumowe rękawice. W ramach buntu pod tabliczką ” Zakaz palenia wyrobów tytoniowych” zapalam papierosa (ostatniego na kolejne osiem godzin). Wrzucam peta do butelki po wodzie mineralnej. Staję przy swoim automacie. Do 14-tej, towarzyszy mi miarowy klekot niemal trzydziestoletniej maszyny, przerywany od czasu do czasu przekleństwami współtowarzyszy niedoli lub kierownika…
A jeszcze tydzień temu było tak pięknie, beztrosko, sielsko wręcz. Pozostaje jedynie oczekiwać grudnia i kilku dni wolnego na przełomie nowego roku, słuchając w międzyczasie przekleństw kierownika (który nie potrafi zbudować zdania złożonego nie używszy minimum 5-6 razy słowa kurwa/chuj), narzekań właściciela że on w zasadzie nic nie ma z tego interesu, a jedynie dokłada do pensji i ZUS-ów (dziwne tylko że z tej biedy coraz innym autem jeździ) i bajek gówniarzy o tym ile to oni wódki nie wypili i bab nie przelecieli. To wszystko za +/- 2,2 K/mies, myśląc jednocześnie o moim chujowym położeniu w tym chujowym kraju i oszukując się że to nie jest droga do nikąd i jeszcze kiedyś nadejdą dni chwały.  Nie ma tu przyszłości.

(oceniano 3 raz(y), średnia ocen: 10,00 na 10)

Loading...

Misyjność LPG

Mam sentyment do wielu rzeczy. W tym Rodzina Addamsów. Ale jak wiadomo, i tu trzeba było wpierdolić politykę. Przed filmem oczywiście stosowna informacyjka, że porno dostępne od 7 roku życia itp itd blablabla. O ile powiedzmy 1/3 filmu miała parę śmiesznych i starych czarnohumorzastych gagów, to im dalej w las, tym większe gówno. Dobra rozumiem kontrast, mrok vs gałojebna landrynowatość (ale tu już aż do porzygu konkretnie, budyniu już nie musisz jeść). W pewnej chwili jest motyw chyba podstawówki (sic!) i co mamy? „Tęczowy Music Box”. Szkoda, że wcześniej trailera nie obejrzałem, bo bym wiedział, żeby tego szajsu nie puszczać. Były tam dwie dziewczynki ciągle trzymające się za łapy i chodziły do budy, więc odebrałem to w ten sposób, że to jakieś siostry bliźniaczki. Niestety nie. To były 2 nazistowskie domorosłe leSSby, a me podejrzenia wzbudził fejko-tęczarski szalik, druga natomiast miała typową naszywkę LPG. A czemu dorośli uczą się w podbazie? Chuj 1 wie. Potem trochę poczytałem o tym, że tak naprawdę to była kryptopromocja wiadomo (w sumie nie wiadomo) czego. Mamo jeden mamo dwa, jestem obojniakiem nr dwa. Ano bo dzieciaki nałatwiej ogłupić i wytresować od kołyski aż po grób… Są znaczki PEGI? To dajcie i tyncze, bo nie każdy ma ochotę oglądać propagandę i żałosnych, nudnych tekstów dla hipsterów

(oceniano 2 raz(y), średnia ocen: 5,00 na 10)

Loading...

Nie ma tytułu

„Znowu w życiu mi nie wyszło”.

Piosenka znana, i prawdziwa, przynajmniej w moim przypadku.

Gdy widzę bliskie mi  osoby, które mimo nawet młodszego wieku realizują swoje życiowe plany, zarabiają czy ogólnie dają sobie radę nie zazdroszczę, tylko łapię doła, gdy porównam to ze swoimi osiągnięciami.

Do tej pory nie zrobiłem niczego większego.

Chciałem się do czegoś zabrać, ale patrząc na swoje umiejętności stwierdzam, że niczego nie potrafię na tyle, by coś z tego wyciągnąć.

We wszystkim jestem kiepski, albo słaby. Z hobby człowiek nie wyżyje jak wiadomo niestety, jeśli jest ono niezbyt popularne i nie potrzebne światu.

Wiele bym chciał zmienić, ale brak zapału siły i odwagi.

Mówią mi, że jeszcze będzie dobrze, ale to takie standardowe oklepane pocieszenie, które nikogo raczej nie rusza, bo skąd ktośmoże to wiedzieć.

Mówią, że wiele potrafię, a na pytanie co dokładnie otrzymuję tylko odpowiedź w stylu yyyy.

Stagnacja mnie dopadła przez ostatnie lata i z roku na rok się zwiększa.

Pozostaje czekać na jakiś cud.

(oceniano 1 raz(y), średnia ocen: 10,00 na 10)

Loading...

„Męskie” Sranie

Tendencyjność. Całkiem nieobcy problem społeczny, lokalny i globalny. Człowiek z natury jest egoistą. Owszem, są też tego plusy. Wszak bez tego bylibyśmy bezkształtną masą nie znającą własnej wartości (o i tu przerywnik, trzeba się udać po „niemęskie” (czyli coś innego niż propagandowe nietęczowe piwo, podpowiedź – męskie sranie) piwo z lodówki. Szkoda, że piwo nie ma płci co nie? Buehehe…

I tu dygresyjka. Miało nie być tego tematu, nie będę go rozwijał, ale skoro, szacowne koncerny naftowe tfu browarskie, gramy sobie w zielone, tęczowe czy inne kosmiczne, to zróbmy tak jak karma dla bachora, regulara, zwierzaka. Jak se mamy machać szmatami, to proponuje dla równowagi dać czarno-białe barwy na szmatę na feście, kapsel (dla niekumatych – hetero). I wszyscy będą zadowoleni. Bo nie życzę sobie, by mi wyskakiwało z lodówki, dla którego wyznawcy którego kultu jest żywność, napoje, alkohol, w zasadzie jakiekolwiek produkty. Dobra starczy. Nie chcecie tasiemca, będziecie mieć na raty. Cieszcie się, że MW nie ma galerii i artykułu, gdzie strzępek słów jest wypierdalany na 10 stron niczym jakiś cholerny esej. A filmik wrzucam coby całkiem pustawo i smutnawo nie było

(oceniano 2 raz(y), średnia ocen: 6,50 na 10)

Loading...