Ludzie nie mają własnego zdania i boją się zwracać uwagę, bo spotkają ich tylko same nieprzyjemności. Jednemu powiesz coś co urazi jego „wielki” autorytet to obrażą się też jego znajomi.
Sam byłem tego przykładem, gdy kiedyś jeden z moich kolegów uderzył innego i to bardzo mocno w brzuch, że zwijał się z bólu. Jako, że chciałem mu pomóc to powiedziałem o tym nauczycielowi.
Oczywiście nauczyciel miał to głęboko w dupie, kolega wrócił do siebie, ale przy okazji bardzo mocno obraził się na mnie drugi kolega przez, którego moje życie codzienne w szkole stało się koszmarem nie do zniesienia. Przez niego i jego zwrócenie całej klasy albo i nawet szkoły przeciwko mnie miałem dość życia i chciałem się zabić. Nękał mnie ten pokurwieniec (przez wcześniejsze klasy wyśmiewano mnie z powodu bycia biednym i nieśmiałym co dodatkowo utrudniało sprawę) wraz ze swoją bandą za taką pierdołę przez 3 lata podstawówki i dalej żyje jak pączek w maśle, a ja nieraz myślę o tym czy moi rodzice będą mieli na rachunki i przeżycie. Tak to działa, zrobisz raz coś źle lub będziesz miał własne zdanie i zostaniesz zniszczony, dlatego w tym kraju ludzie tacy są.
Z tego wszystkiego do dzisiaj coś jest ze mną nie tak i od czasu do czasu dostaję przygnębienia przez co mam myśli samobójcze, ale staram się to kontrolować.
Oprócz tego do dzisiaj mam nerwy jak przypomnę sobie o tym co było kiedyś.
Wizyta u psychologa czy psychiatry nie wchodzi nawet w grę, bo rodzice nigdy nie mają czasu, a poza tym nie potrafią mnie zrozumieć i mi w żaden pomóc. Dla nich wszystko jest takie proste chociaż sami nie mieli łatwego dzieciństwa. Nie wiedzą o czym myślę, co czuję wewnątrz siebie i swojego umysłu, a jest to ból spowodowany biedą i straconymi latami życia, których nawet normalnie nie spędziłem (nie chciałem chodzić do szkoły, bo się bałem, nie wychodziłem na dwór, gdyż nie miałem nawet z kim, a o rozgrywkach nie wspominając, jedyną był komputer).
Pozdrawiam

@kot Mam podobnie i przez większość czasu czuję się dobrze, a na kilka dni dostaję kompletnego doła z niewiadomego powodu, wszystkie problemy wracają. Na świecie wciąż trzyma mnie jedynie moja rodzina, bo gdybym coś sobie zrobił to nie wiem czy by się pozbierali i ogólnie byłoby to samolubne, gdyż moja mama włożyła mnóstwo czasu, siły i pieniędzy, których miała bardzo mało odmawiając sobie wszystkiego na każdym kroku byle mnie wychować.