Gry komputerowe

Dżem dobły.

Jak zapowiadałem, postanowiłem napisać wpis (który wpisany będzie we wpisach na stronie na której się wpisuje wpisy) o grach komputerowych. Nakłoniły mnie do tego moje przemyślenia, którymi przygotowuję się do zrobienia pewnej pracy do szkoły (właśnie na temat gier komputerowych ;P).

Zaczęło się to wszystko oczywiście dość niewinnie – pierwsza maszyna obliczeniowa (Eniac 1946 rok chyba). Następnie powstały jakieś cholerne gry wideo, czy werbalne gierki na komputery, wróć, na gigantyczne maszyny komputeropodobne. Później jakiś tam programista napisał ponga, tą gierkę w której na dole się rusza kładką, która odbija piłkę, zaś ona ma za zadanie rozwalić kafelki w górnej części ekranu, na pewno graliście. Gry stawały się popularne, a masa idiotów poświęcała na nie swój czas.

Powstawały komputery bardziej „osobiste”, mieszczące się nawet na jednej ścianie w pokoju, następnie na biurku itd, aż zaczęły powstawać bardziej skomplikowane gry. Teraz przenieśmy się do czasów obecnych. Nie jest to oczywiście grzechem, jak ktoś sobie raz na tydzień pogra w jakąś dobrą produkcję, ale… Coś, co zostało stworzone dla sporadycznej zabawy opanowało niektórych ludzi. Wymienię kilka gier, które zna każdy i napiszę co jest w nich… Popularnego?

– Tibia – jedna z najstarszych – masa głównie dzieci grających i marnujących swe fundusze na firmę Cipsoft. Grałem, ale nie do cholery po 6 godzin dziennie, jak to potrafią niektórzy, a przede wszystkim nie wywalałem na to kasy!

– World of Warcraft – inny rodzaj MMORPG (Tibia to też ten rodzaj gry), jednak najgorsze jest to, że psują przez tą grę sobie życie ludzie DOROŚLI! Spasione amerykańskie „cioty” tracą pracę, rodziny, pieniądze przez tą grę,

– Counter-strike – gra, na której ludzie zarabiają. Granie w to stało się  zawodem, masa fanów, turniejów, mistrzostw świata, masa sponsorów i wiele pieniędzy do „wygrania”.

To tylko kilka gier, które opanowały świat. Nie wspominając już o opętaniach przez gry. Czytając basha można się doczytać cytatów, jak jakiś idiota (maniak cs’a – gra w która często gram, ale bez przesady) otworzył puszkę z fantą w sklepiku szkolnym i rzucił krzycząc „fire in the hole”. No cudownie – odruchy ludzi opanowały już – media, najbliższe otoczenie i gry komputerowe! Pięknie, kurwa.

Nie wiem o czym jeszcze chciałem napisać, w każdym razem to nie zostało napisane przez 50-letniego rodzica, którego syn się uzależnił, tylko przez 16 latka który widzi co się dzieje z tym światem. Radzę wam, opanujcie się, zanim gry Was nie opanują, ale nie odmawiajcie sobie tej przyjemności. Wierzę w was, że dacie radę.

Na koniec jeszcze skopiowana z nonsensopedi typowa recenzja gry komputerowej:

Nazwy „KillDeath”, „GameProducer” i „LeaderProducer” są przypadkowe.

KillDeath to, tak jak wszystkie produkcje ze stajni GameProducer, kolejna produkcja ze stajni GameProducer. Nieprzełamana od kilku lat hegemonia LeaderProducer nie została przełamana przez GameProducer. Jednak w KillDeath trudno nie zauważyć tego, co na pierwszy rzut oka rzuca się w oczy.

Naszym celem w grze będzie pokonanie szeregu przeciwników, którzy stawiają nam czynny opór, abyśmy ich nie pokonali. Aby rozbudować nasze imperium, będziemy musieli zakładać kopalnie węgla, aby wykopywać w nich węgiel i hodowle bydła, aby hodować w nich bydło. Możemy wtedy zdobyć środki płatnicze, aby uregulować należności, do których regulacji potrzebne są środki płatnicze. Przykładowo złoto znajdziemy w kopalni złota, do której wchodzi się przez drzwi do kopalni złota, a diamenty wykopiemy tam, gdzie można je znaleźć. Wyszukiwanie drzew warto rozpocząć na terenach zalesionych i już możemy produkować pierwszych łuczników, którzy walczą z wrogiem za pomocą strzał.

Ta strategia warta jest polecenia tym wszystkim, którzy grają w strategie. Jeśli lubisz dobre strategie, to ta dobra strategia jest dla ciebie. W chłodne, jesienne wieczory nic tak nie umila czasu, jak gra przeznaczona na chłodne, jesienne wieczory.

Pozdrawiam.

(oceniano 7 raz(y), średnia ocen: 4,43 na 10)

Loading...