wkurw egzystencjonalny part x

Nie wiem który raz takiego posta piszę. Będzie krótko, ale treściwie. Nie chciałbym zostać odebrany jako ktoś kto stracił „to coś” w życiu, tak po prostu muszę się oderwać na chwilę od rysowania. Wiem też że niektórzy mają bardziej lub mniej przejebane, przez co w różnym stopniu się wpasowują w ten schemat. Jak komuś się nie chce czytać to może przeskoczyć na ostatnie zdanie. Jak adminowi się chce to może je wrzucić do złotych myśli.

Otóż jest tak, że człowiek się rodzi. Rodzi i wszystko go zaczyna wkurwiać do samego poczęcia, 9 miesięcy był w cieplutkim miejscu i dostawał wszystko bezpośrednio, a teraz trzeba oddychać, jest zimno, dużo świata, dużo hałasu. I tak zostaje przez całe życie. Przez pierwsze kilka lat mimo tego że nad nim latają, to jest cały czas pouczany, nie dają mu się pobawić, cały czas mu czegoś zabraniają. Później przychodzi szkoła, w której karzą się takiemu uczyć. Przez kilkanaście lat edukacji człowieczek wierzy, że to mu w czymś pomoże. No może rzeczywiście tak jest. W każdym razie stresuje się bardziej lub mniej, żeby zdobyć jakieś wykształcenie. Przychodzi okres dojrzewania, w którym człowieczek by chciał mieć troszkę więcej swobody której, co chyba nikogo nie zdziwi, nikt mu nie chce dać. Narastają obowiązki i choćby się chciało to nie da się wszystkiego zrobić co się chce. Żeby tego było mało, chłopakom chce się ruchać. Często w pogoni za tym zapominają o różnych dziwnych rzeczach i są skłonni do jakiś niepasujących ich psychice zachowań jak np. romantyzm (znajomy jest dobrym romantykiem, cytuję jego rozmowę z dziewczyną przez telefon: „kochasz mnie? bo jak nie to Ci wpierdolę siekierę w plecy”). Tak starają wszystko pogodzić żeby dostać się na studia. Na tych studiach jak już są to znowu ich w chuj rzeczy wkurwia. Tym bardziej nie mogą zrobić wszystkiego, a jakby tego było mało, to jeszcze co chwilę zdarza im się chodzić zalanymi, co powoduje jeszcze mniej czasu na inne rzeczy. Dalej chce im się ruchać, ale tutaj podobno można spotkać zaczynające się dłuższe związki (wiecie że jest to niezgodne z psychiką i biologicznymi cechami człowieka?). Swoją drogą, czasem się zdarzy taki, który weźmie swoją dziewczynę na studia. Tylko na chuj mu drzewo w lesie? No nie ważne. Jeżeli uda się sukcesywnie skończyć studia, wymęczony cżłowieczek szuka pracy. O dziwo w naszym kochanym kraju w większości przypadków tutaj sukcesji się uzyskać nie da. Tutaj te człowieczki zaczynają różnie prowadzić swoje życie. W każdym razie zawsze się marudzi na robotę, zawsze się marudzi na wynagrodzenie. Zawsze się z trudem szuka własnego kąta za którego opłacenie trzeba płacić często zdrowiem zostawionym w pracy. Przychodzi ślub z weselem za który możnaby kupić dobry samochód. Przychodzą myśli, że na studiach to było fajnie. Mimo że na studiach się wkurzaliśmy czemu nie mamy tyle czasu co w liceum? Później przychodzą dzieci i chęć zapewnienia im dobrej przyszłości, znowu zdrowie zostawione w robocie. A później emerytura, strach, odrzucenie, czy renta lub ta emerytura wystarczą na przeżycie?

I teraz pointa.

A później człowiek zdycha i chuj z tego wszystkiego ma.

by mikel

Dziękuję, dobranoc.

(oceniano 10 raz(y), średnia ocen: 10,00 na 10)

Loading...