emigration

No brawo Luke widzę, że nie ty jeden sie wkurwiasz na emigracji! Dzieki tobie ruszyło we mnie wkurwienie i teraz ja chciałbym się nim podzielić z Wami będąc tu za granicą daleko od ojczyzny.

Ale nie, żebym wkurwiał się bo jest mi źle a w Polsce dobrze, nie! Tu mi źle bo tak naprawdę wszędzie jest źle i chujowo a w Polsce pewnie najchujowiej – dlatego opuściłem ten zaścianek szlachty gołoty.

Już od przeszło 4 lat mieszkam za granicą.

Dwa jebane lata spędziłem na wyspie zwanej Irlandią gdzie psy dupami szczekają a wiatr z deszczem napierdala tak żałośnie, że człowiekowi odechciewa sie żyć. To w sumie tyle na temat Irlandii bo poźniej przyszedł kryzys i byłem zmuszony opuścić tą wyspę  po tym jak irlandczycy wyruchali mnie w dupę i wjebali na bruk jak psa.

No i wrociłem na stare śmieci.

Na początku w sumie cieszyłem się, że moja przygoda z wiatrem i deszczem się już zakończyła i że teraz jako człowiek doświadczony zawodowo w innym kraju mam szansę na dobrą pracę i godne życie w ojczyźnie.

Dupa!

Przez pare miesięcy błąkałem się po ulicach Krakowa jak pojebany szukając jakiejś pracy, która byłaby w miare podobna do tej z zielonej wyspy – już nie mówie o zarobkach bo wiadomo, że w Polsce trzeba wszystko dzielić przez 10. Wysyłałem tysiące CV (z którego zresztą byłem niesamowicie dumny) do przeróżnych znakomitości i dostawałem  w zamian takie oferty, że nie wiedziałem czy mam srać czy płakać. No i tak to żyłka mi pękła. Tam descz z wiatrem, tu człowiek jest szmatą – pierdole takie życie.

Zapragnąłem wyjechać w pizdu z Europy do ciepłych krajów.

I oto jestem na bliskim wschodzie w Emiratach Arabskich a dokładniej w Dubaju – kolejne jebane dwa lata.

O tym to już innym razem bo przerwa mi sie kończy i  zmęczyło mnie wklepywanie tych ogonków.

Pozdro!

(oceniano 8 raz(y), średnia ocen: 8,75 na 10)

Loading...