Smuteczek

Wiecie, kiedy się na maxa megawkurwiłem. Zdarza się, że pytam ludzi, co czuli, kiedy ktoś do nich, 11 września roku pamiętnego zadzwonił i KAZAŁ im włączyć telewizor, żeby mogli obejrzeć film prawie bajkowy o dwóch wieżach.
Tak też tego dnia było i za mną. Zadzwonił Przyjaciel i kazał mi włączyć telewizor. I zobaczyłem te paranoicznie wysokie wieże rozpadające się w proch. Pierwszą moją emocją nie było osłupienie, ani przerażenie, ani ciekawość, ani współczucie, choć też.
Nie była to też rozpacz, ani płacz, ani PRZEDE WSZYSTKIM bezradność. Moją pierwszą reakcją była TOTALNA ZŁOŚĆ, złość bliska niestety TOTALNEJ NIENAWIŚCI, nienawiści prawie zwierzęcej do innych samców alfa, którym w tejże chwili byłbym w stanie przegryźć zgoła aortę. Była też w tej reakcji także złość na swoją bezsilność. Złość i wściekłość nakładająca się na złość i wściekłość. ZŁOŚĆ I WŚCIEKŁOŚĆ patrząca na spadających ludzi była czysta i nieskalana. Była TOTALNIE PIERWOTNA. Była ze ZWIERZĘCIA, którym w tej chwili byłem. Na pewno.
Skąd się ta reakcja wzięła? Na to pytanie bardzo trudno jest odpowiedzieć. Wiem jednak, że od tego problematu się nie uwolnię. Wiem, że któregoś dnia ta sama złość i nienawiść zakipi we mnie. Zdarzy się to wtedy, kiedy mój kolejny PRZYJACIEL zadzwoni do mnie i każe mi włączyć telewizor. Może jutro. Może za rok. Ale KTOŚ KIEDYŚ zadzwoni, kurwa mać, na pewno.

(oceniano 7 raz(y), średnia ocen: 10,00 na 10)

Loading...